| Later |
Dagboek van week 44
Zaterdag 25 oktober 2025
Wind en regen, maar het valt niet tegen!
De ochtend begon dankzij de weersomstandigheden weinig enerverend, toen de nieuwe vangploeg arriveerde stond de teller dan ook nog maar op vijf vogels. Allemaal Waterrallen, want de regen zorgde ervoor dat de netten tot dan dicht bleven.
Gelijk keerde het tij toen begin van de middag de regen afnam, al heeft de wind onophoudelijk zijn aanwezigheid laten merken. Zo werden er toch nog vogels gevangen, al bleef een deel van de netopstelling dicht.
Later in de middag zag het groene Glop ineens blauw, want we hadden politie op bezoek. Een milieuagente uit Drachten, haar man en een collega waren met de harde wind naar het ringstation gewaaid.
Ze was al bekend met de locatie en vond het leuk om mee te kijken. Tijdens het rondje langs de netten wisten we haar zelfs nog te vangen. Of eigenlijk was het de Walter P99Q (haar dienstwapen) die in het net bleef haken. Daarmee weten we bijna zeker dat Walter P99Q een nieuwe baansoort is!
We konden ze naast de ringbaan ook nog een paar leuke vangsten laten zien, vooral het Vuurgoudhaantje gooide hoge ogen, heel begrijpelijk want wat is dat toch een prachtig gekleurde verschijning.
Verder op de dag bracht windkracht 6 ook Marcel mee, en hij dan weer allerlei zelfgebakken traktaties voor zijn nieuwe handsoorten uit de afgelopen weken. Hopelijk weten we deze lijst de komende week nog verder uit te breiden (en daarmee het aantal te consumeren appeltaarten).
De avond wisten we ook mooi af te sluiten met een lijsterpiek, vele Koperwieken en Merels passeerden de ringtafel. En tussen al dat lijstergeweld, wist zich een Kleine Barmsijs met een heel leuk (heel oud) veertje te verstoppen.
Toen de duisternis haar intrede deed, werden alle netten gesloten voor wat een onstuimige nacht lijkt te worden.
We zijn benieuwd naar wat het ochtendgloren ons morgen brengen zal.
Groeten van het Glop,
Raymond, Marcel en Sylvia
Zondag 26 oktober 2025
Met 50% van de netopstelling toch 100% vogels vangen!
De ochtend begon wat onzeker, we wisten niet of het ging regenen maar het ging zeker waaien. We liepen voorzichtig een verkennend rondje en schoven toch enkele netsecties open. Dat leverde, soms toch wel tot onze verbazing, een redelijke hoeveelheid vogels op. Zoals Johan Cruijf waarschijnlijk zou zeggen: "als het net niet open is, zal je er ook geen bal in vangen".
Een van de leukste verrassingen was dat er een groepje Kleine Barmsijzen in het net hing. We konden meteen de grote variatie in rui zien. Sommige eerstekalenderjaar vogels hadden bijna alle grote dekveren geruid, terwijl andere zelfs nog actief bezig waren hun veren te vervangen. Tussen al het jonge spul zat een volwassen vrouw (is dat dan een Kleine Grote Barmsijs?), waarschijnlijk de matriarch van de groep (het zou toch leuk zijn als blijkt dat barmsijzen een dergelijke groepstructuur zouden hebben?).
In de avond was er opnieuw sprake van een heuse lijsterpiek, waartussen ook nog een Keep en Vink ons met een bezoekje vereerden. Al met al bijna 100 vogels met minder dan 50% van de netopstelling open. Of zoals Johan Cruijf vermoedelijk zou zeggen: "soms kun je met 50% inzet toch 100% resultaat behalen."
We wisten de dag af te sluiten met een hele mooie dazzleronde waarbij o.a. twee Kieviten werden verschalkt. Een eerstekalenderjaar vrouw en een adulte vrouw, dus meteen de kans om ze eens goed te vergelijken.
Inmiddels zijn de netten zijn weer dicht, want de ochtend lijkt opnieuw regen te brengen. We gaan het zien!
Groetjes van het Glop,
Raymond, Marcel en Sylvia
Maandag 27 oktober 2025
Koperwiekentsunami en merelgolf met Taiga en Siberische invloeden
De verwachtingen waren in de ochtend niet echt hooggespannen, iets minder wind maar iets meer regen stond er op het programma volgens de weerexperts. Al snel bleek dat we eigenlijk best grote aantallen vogels vingen, vooral Merels en heel veel Koperwieken sierden de ringtafel. Altijd leuk om soorten te vangen waarbij een aanzienlijk deel van de vogels uit adulten bestaat.
Toen Marcel iets later in de ochtend naar net 2 liep, zag hij daar wel een heel erg stralendwitte verschijning hangen. Van afstand zei hij al: "dat zou wel een Taigaboomkruiper kunnen zijn!" Later bleek dat hij al jaren geoefend had op de herkenning, maar het nog nooit gelukt was er ook eentje te vangen. Een superleuke, kleine, grote verrassing op zo'n dag waarbij de meeste vogels die het Glop bezochten meer dan 50 gram wogen.
Er ontstond nog enige verwarring toen bleek dat onze eigen Boomkruiper in het Engels - Short-toed Treecreeper / Kortteenboomkruiper - heet, terwijl de Taigaboomkruiper een ondersoort heeft die ook wel Kortsnavelboomkruiper wordt genoemd. Daar bovenop komt nog dat Linnaeus de Taigaboomkruiper de wetenschappelijke naam - familiaris - gaf, wat net zoiets als 'de gewone' betekent. Voor Linnaeus die uit Zweden komt is dat natuurlijk ook zo, maar voor ons zeker niet!
Naast deze gast uit koudere streken werden we ook nog verwend met een Siberische Tjiftjaf. Een prachtige vogel met ook al zo'n blekig uiterlijk. Een handige bijkomstigheid was de vangst van een 'normale' Tjiftjaf een paar rondjes later. Dan valt het verschil in kleur ineens extra op!
De ons inmiddels welbekende lijsterpiek aan het eind van de middag werd nog opgefleurd en opgekleurd door de vangst van een Grote Gele Kwikstaart.
En nou zal het haast niemand verbazen dat met al deze nieuwe handsoorten, en de stapels appeltaarten die daarvoor gebakken worden, wij zaterdag graag het Glop uitgerold willen worden in plaats van nog zelf te moeten lopen.
Ook aan het eind van deze dag trok Marcel er op uit om te gaan dazzelen en dat leverder opnieuw mooie soorten op, voor hem nog een nieuwe 'zelf gedazzelde soort' de Watersnip.
| Later |
Groetjes van het Glop,
Raymond, Marcel en Sylvia